Algemeen
Nadat de grote merken de jaren 80 en 90 domineerden, verschenen er steeds in het nieuwe millennium meer nieuwe fabrikanten die synthesizers gingen maken. Er ontstond een wildgroei van ideeën. Soms interessant, soms sterk gelimiteerd. Het ligt misschien voor de hand te denken dat de Polyend Dreadbox Medusa ook weer zo'n typische synthesizer is; grappig, bijzonder, experimenteel, en volgend jaar alweer vergeten door de mainstream. Op het eerste gezicht lijkt het inderdaad een simpele synthesizer voor experimentele beatmakers, met een pad-controller. Simpel? Niets is minder waar!
Eigenschappen van de Polyend Dreadbox Medusa
Het is een volwaardige synthesizer, een samenwerking tussen Polyend en Dreadbox, en absoluut geen model dat net even te beperkt aanvoelt. Er zijn heel veel synthesizers die mochten willen dat ze de mogelijkheden van de Medusa zouden hebben. De drie oscillatoren bieden zowel de klassieke analoge alsook digitale waveforms. Er zijn vijf envelopes (amp, filter en drie toewijsbaar) en vijf volledig toewijsbare LFO's. En dat toewijzen mag je ruim nemen, zo ongeveer alles is namelijk aan te sturen. Er is een ruisoscillator, er is FM, er is sync, audio-input, en de filter biedt keuze uit 12 dB lowpass, 24 dB lowpass en highpass. Zoals gezegd: dit is absoluut geen beperkte synthesizer qua klank.
The Matrix
Het meest opvallende aan de Medusa moet de pad-controller zijn, een matrix van 64 expressieve pads. Ze hebben meerdere functies, het spelen van noten, het spelen van akkoorden (gesplitste oscillatoren), de sequencer, én invloed op je syntheseparameters. Als geheel is het een synthesizer die natuurlijk appelleert aan de experimentele generatie synth-fans. Maar met het juiste sound design kun je er natuurlijk ook klassieke synth-sounds mee maken. Zowel in de studio als live op 't podium is de Medusa een sterke speler.